Sebelum adanya Malaya dan Malaysia

KONTRAK SOSIAL MALAYSIA

1. Sebelum adanya Malaya dan Malaysia, semenanjung ini dikenali
sebagai Tanah Melayu.

2. Hanya berkata ini akan sebabkan kita dituduh bersifat perkauman.

3. Untuk terangkan berkenaan asal-usul kontrak sosial Malaysia saya
terpaksa imbas semula sejarah.

4. Melalui perjanjian-perjanjian yang ditandatangani Raja-Raja
Melayu Semenanjung, British telah mendapat hak untuk menakluk Negeri-
negeri Melayu. Perjanjian-perjanjian ini mengakui dan mengesahkan
Negeri-negeri ini sebagai Negeri-negeri Melayu. Tidak ada sesiapa
pun yang membantah. Orang Asli juga menerima keadaan ini dengan
penerimaan oleh mereka pemerintahan Raja-Raja Melayu.

5. Pada mulanya penduduk yang tinggal di Negeri-negeri ini dibahagi
kepada orang Melayu dan Orang Asli yang merupakan rakyat Raja-raja
Melayu dan tetamu asing yang tidak dianggap sebagai rakyat kepada
Raja-raja Melayu. Tidak ada kewarganegaraan mahupun dokumen
berkenaan taraf kerakyatan sepertimana di kebanyakan negara-negara
lain.

6. Tetamu asing ini hidup mewah di Negeri-negeri Melayu di bawah
pentadbiran British dan di jajahan British di Pulau Pinang, Melaka
dan Singapura. Orang Melayu yang menjadi rakyat kepada Raja-raja
Melayu dan Raja-raja Melayu sendiri tidak sikitpun merasa tergugat
dengan bilangan besar orang bukan Melayu dan perbezaan jurang
kekayaan dan kemajuan di antara tetamu asing ini dan rakyat Raja-
Raja Melayu. Mereka tidak terfikir yang orang asing yang menetap di
negara ini akan menuntut hak kewarganegaraan.

7. Apabila Jepun menakluk Negeri-negeri Melayu dan Negeri-negeri
Selat, orang Cina merasa tidak selamat kerana Jepun merupakan musuh
tradisi mereka.

8. Ramai orang Cina telah menubuhkan dan menganggotai angkatan
gerila dan lari ke dalam hutan. Apabila Jepun serah diri, gerila-
gerila Cina ini keluar dan merampas balai-balai polis di kawasan
pedalaman dan isytihar yang mereka adalah pemerintah negara ini.
Mereka menangkap ramai orang, Cina dan Melayu dan beberapa daripada
mereka ini dibunuh.

9. Orang Melayu di kampung-kampung membalas dengan membunuh orang
Cina di kawasan luar bandar. Ketegangan timbul dan pertempuran
antara Cina dan Melayu dielak hanya dengan kedatangan angkatan
tentera British. Tetapi perasaan marah dan benci antara kedua-dua
kaum ini tetap tinggi.

10. Di dalam keadaan tegang ini British mencadang penubuhan Malayan
Union yang akan memberi "tetamu-tetamu" ini hak kerakyatan yang
tidak membezakan mereka daripada orang Melayu.

11. Orang Melayu menolak Malayan Union dan cadangan hak kerakyatan
ini. Mereka paksa British untuk kembali keapda keadaan asal atau
status quo ante di dalam Persekutuan Tanah Melayu (Federation of
Malaya) yang baru.

12. Hanya orang Cina yang menjadi rakyat Negeri-negeri Selat layak
untuk mendapat kerakyatan di dalam Persekutuan yang baru ini. Sudah
tentu warganegara keturunan Melayu jauh lebih ramai daripada rakyat
Malaya yang berketurunan Cina.

13. Pemimpin-pemimpin Cina merayu kepada British, yang kemudiannya
menekan Presiden UMNO, Dato Onn Jaafar supaya mencadangkan agar UMNO
dibuka kepada semua kaum. Cadangan ini ditolak lain-lain pemimpin
UMNO dan Dato Onn terpaksa melepaskan jawatan.

14. British terus beri tekanan kepada orang Melayu untuk bersikap
lebih terbuka berkenaan soal kerakyatan bagi orang bukan Melayu.

15. Presiden UMNO Tunku Abdul Rahman memutuskan untuk menubuhkan
pakatan dengan MCA (Malaysian Chinese Association) dan MIC
(Malaysian Indian Congress). Dalam pilihanraya Majlis Perundangan
Persekutuan (Federal Legislative Assembly) 1955, oleh kerana
kurangnya kawasan majoriti penduduk Cina dan India, MCA dan MIC
terpaksa letak calon mereka di kawasan yang mempunyai majoriti
Melayu selepas UMNO bersetuju untuk tidak bertanding di kawasan-
kawasan ini dan sebaliknya menyokong calon Cina MCA dan calon India
MIC.

16. Begitu sokongan orang Melayu terhadap calon Perikatan MCA dan
MIC hinggakan mereka menang walaupun menentang calon Melayu daripada
PAS. Calon MCA dan MIC kesemuanya menang. Hanya UMNO kalah satu
kerusi kepada PAS.

17. Tunku sebagai Ketua Menteri Persekutuan Tanah Melayu kemudian
memutus untuk menuntut kemerdekaan. British terus berkeras menuntut
hak kerakyatan bagi orang Cina dan India sebagai syarat memberi
kemerdekaan.

18. Untuk mengatasi halangan British terhadap kemerdekaan dan untuk
memenangi sokongan orang Cina dan India Tunku memutuskan untuk beri
satu juta kerakyatan kepada kedua-dua komuniti ini berdasarkan hanya
kepada permastautin. Salah seorang rakyat baru yang menonjol ialah
(Tun) Leong Yew Koh, bekas general di dalam angkatan tentera
nasional China yang kemudiannya dilantik Gabenor Melaka.

19. Di peringkat ini pemimpin-pemimpin ketiga-tiga parti yang
berdasarkan kepada kaum yang telah mendirikan Kerajaan pemerintahan
sendiri di dalam Persekutuan Tanah Melayu (Federation of Malaya)
British telah berbincang dan mencapai persetujuan berkenaan syarat
perhubungan antara ketiga-tiga kaum di dalam Persekutuan Tanah
Melayu yang merdeka.

20. Ianya merupakan agihan yang sama rata. Sebagai balasan untuk
satu juta kerakyatan bukan Melayu, orang bukan Melayu mesti mengakui
kedudukan istimewa orang Melayu sebagai Bumiputera. Beberapa
peruntukan undang-undang seperti kedudukan Islam sebagai agama
rasmi, pengekalan tanah rizab Melayu, kedudukan Raja-raja Melayu dan
adat istiadat Melayu dan pengagihan jawatan dalam Kerajaan juga
termasuk di dalam persefahaman ini.

21. Dalam soal Bahasa Kebangsaan, Bahasa Melayu telah dipersetujui
sebagai Bahasa Kebangsaan. Bahasa Inggeris pula sebagai bahasa ke-
dua. Kaum Cina dan India boleh terus gunakan bahasa mereka tetapi
bukanlah sebagai bahasa rasmi untuk berkomunikasi.

22. Sekolah rendah Cina dan Tamil juga boleh menggunakan bahasa
masing-masing sebagai bahasa pengajar. Bahasa-bahasa ini juga boleh
digunakan di sekolah menengah, tetapi hanya di sekolah menengah
swasta.

23. Di pihak mereka pemimpin-pemimpin Cina dan India yang mewakili
parti mereka menuntut agar kerakyatan dijadikan hak mereka yang
tidak boleh ditarik balik, mereka dibenar kekalkan bahasa, agama dan
budaya mereka dan sebagai rakyat mereka diberikan hak politik
sepertimana yang diberikan kepada semua rakyat.

24. Kebanyakan persetujuan dan persefahaman ini terkandung di dalam
Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu merdeka. Bagi setiap yang
diperuntukkan kepada orang Melayu, akan sentiasa terdapat peruntukan
bagi yang bukan Melayu. Tidak ramai yang sebut akan hakikat ini.
Yang menarik perhatian ramai dan yang menjadi tajuk perbalahan ialah
apa yang diperuntukkan kepada orang Melayu dan lain-lain kaum
Bumiputera sahaja.

25. Demikian walaupun Bahasa Melayu dijadikan Bahasa Kebangsaan,
bahasa Cina dan Tamil tetap bebas digunakan di sekolah Cina dan
Tamil. Peruntukan ini tidak terdapat di mana-mana negara lain.
Bahkan di negara-negara yang liberal sekalipun tidak terdapat
jaminan seperti ini yang termaktub di dalam Perlembagaan.

26. Bahasa Kebangsaan ini haruslah dipelajari semua orang agar
setiap warganegara Malaya dapat berkomunikasi antara satu sama lain
di mana-mana sahaja.

27. Difahamkan bahasa Cina yang di maksudkan di dalam persefahaman
tersebut adalah dialek-dialek Cina yang ditutur di Malaysia dan
bukannya bahasa kebangsaan negeri China. Demikian bagi kaum India
Malaya bahasa Tamil digunakan dan bukannya Hindi atau Urdu atau apa-
apa bahasa pun yang menjadi bahasa Kebangsaan di India. Tetapi para
pendidik aliran Cina kemudiannya mengguna Bahasa Cina yang menjadi
bahasa Kebangsaan negara China iaitu Mandarin.

28. Islam adalah agama rasmi tetapi agama-agama lain boleh dipraktik
penganut masing-masing tanpa apa-apa halangan. Sebagai agama rasmi
Islam mendapat bantuan Kerajaan. Tiada tersebut tentang bantuan bagi
mana-mana agama lain. Bukan Melayu tidak menekankan tentang ini dan
Perlembagaan Persekutuan tidak pun sebut tentang bantuan Kerajaan
terhadap agama lain. Namun sokongan dan bantuan tetap diberikan.

29. Kuota ditetapkan bagi kakitangan Kerajaan (Malayan Civil
Service) dimana orang Melayu akan mendapat empat tempat bagi setiap
satu yang diberikan kepada orang Cina dan India. Walaubagaimanapun,
jawatan profesional diiktiraf terbuka bagi semua kaum kerana
dianggap tidak mungkin terdapat cukup bilangan orang Melayu untuk
mengisi jawatan-jawatan tersebut.

30. Hasilnya pada awal kemerdekaan terdapat lebih ramai kaum bukan
Melayu daripada Melayu yang mengisi jawatan dalam Divisyen Satu.

31. Yang Di-Pertuan Agong atau Raja-raja Melayu akan menentukan
kuota biasiswa dan lesen bagi orang Melayu. Tetapi tiada sesiapa
yang akan dirampas mana-mana permit atau lesen hanya untuk diberikan
kepada kaum Bumiputera.

32. Kedudukan Raja-raja Melayu termaktub dan tidak boleh
dipersoalkan. Seorang Yang Di-Pertuan Agong akan dipilih daripada
sembilan Raja-raja Melayu dan akan berkhidmat selama lima tahun.

33. Raja-raja akan menjadi Raja berperlembagaan. Kuasa eksekutif
akan dilaksanakan oleh Menteri Besar, Ketua Menteri dan Perdana
Menteri yang dipilih dan dibantu ahli majlis atau Kabinet. Amalan
British dijadikan contoh.

34. Persetujuan yang paling penting ialah pelaksanaan Demokrasi
Berparlimen digabungkan dengan Raja Berperlembagaan, sekali lagi
seperti yang diamalkan di United Kingdom. Harus diingat pihak
British telah mengenakan Kerajaan Kolonial kuku besi ke atas Negeri-
negeri Melayu dengan kuasa diletak pada Pejabat Kolonial di London.

35. Sebelum ini Negeri-negeri Melayu diperintah secara feudal di
mana Raja-raja Melayu mempunyai kuasa mutlak. Hanya golongan
bangsawan yang memain peranan dalam politik negeri. Rakyat Melayu
tidak langsung ada apa-apa hak politik. Sudah tentu tetamu juga
tidak mempunyai suara dalam hal-hal berkenaan politik. Warganegara
British keturunan Cina dan India juga tidak mempunyai apa-apa suara
walaupun mereka boleh dilantik sebagai Ahli Kehormat Majlis Kerajaan
Tempatan atau Perundangan.

36. Keputusan untuk melaksana sistem Kerajaan berlandaskan demokrasi
merupakan satu langkah radikal di dalam pentadbiran Kerajaan di
Persekutuan Tanah Melayu dan Negeri-negeri Melayu. Ini dipersetujui
pemimpin ketiga-tiga kaum terbesar yang diwakili parti-parti politik
UMNO, MCA dan MIC. Tidak syak lagi yang parti-parti ini mewakili
sebahagian besar daripada ketiga-tiga masyarakat di Malaya. Pihak
Komunis dan yang berhaluan kiri lain tidak menyatakan persetujuan
mereka terhadap persefahaman ini.

37. Suruhanjaya Reid diberi penerangan tentang perjanjian dan
persefahaman ini agar ianya akan dimasukkan kedalam Perlembagaan
yang akan digubal. Ketiga-tiga parti meluluskan Perlembagaan yang
digubal setelah beberapa pindaan dilakukan. Kesannya Perlembagaan
ini menjadi kontrak yang mengikat ketiga-tiga kaum di Persekutuan
Tanah Melayu menjelang merdeka pada tahun 1957.

38. Apabila Sabah dan Sarawak menyertai Negeri-negeri Semenanjung
untuk membentuk Malaysia kontrak sosial ini di panjangkan kepada
kedua-dua negeri ini. Orang Bumiputera Sabah dan Sarawak di beri
taraf yang sama dengan orang Melayu. Pada masa ini juga perkataan
Bumiputera diperkenalkan untuk membezakan orang Melayu dan orang
Bumiputera Sabah, Sarawak daripada yang berketurunan pendatang.
Kerana Bahasa Melayu dugunakan secara meluas di negeri-negeri Borneo
tidak ada kesulitan bagi penerimaan Bahasa Melayu sebagai Bahasa
Kebangsaan. Walaupun kaum Bumiputera di kedua-dua negeri ini bukan
semuanya orang Islam ini tidak memerlukan pindaan kepada
Perlembagaan apabila perkataan Bumiputera diterima. Tetapi definisi
rasmi bagi orang Melayu tetap tidak berubah.

39. Oleh itu pembentukan kontrak sosial dimaktubkan dalam pertama,
Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu dan seterusnya Malaysia. Untuk
mengatakan yang ianya tidak wujud samalah dengan menidakkan
kandungan Perlembagaan yang diasaskan kepada penerimaan oleh
pemimpin-pemimpin ketiga-tiga kaum terhadap kontrak sosial yang
asal.

40. Kesemua tindakan susulan oleh Kerajaan adalah hasil daripada
kontrak sosial ini. Hakikatnya pencetus kontrak sosial ini dan
pewaris-pewaris mereka yang diiktiraf rakyat di setiap Pilihanraya
Umum menunjukkan kesediaan rakyat untuk menghormati kontrak sosial
ini.

41. Menidakkan kewujudan kontrak sosial ini ialah seperti berkata
yang Malaysia ini wujud di dalam suasana kekosongan, tidak ada
Perlembagaan dan undang-undang yang berlandaskan kontrak ini.

42. Pelaksanaan kontrak sosial ini memerlukan pemahaman semangatnya
yang mendalam. Kontrak sosial ini bertujuan mewujudkan satu negara
berbilang kaum yang stabil dan harmoni. Apa jua faktor yang akan
akibatkan ketidakstabilan dan menghasilkan ketegangan di antara kaum
haruslah dianggap tidak sesuai dengan semangat kontrak sosial ini.

43. Selama 50 tahun tidak ada sesiapa yang menyoal kontrak sosial
ini. Malahan hari ini pun majoriti kaum Cina dan India dan
Bumiputera Melayu dan kaum Bumiputera Sabah dan Sarawak menerima
kontrak sosial ini. Tetapi kerana Dato Seri Abdullah Ahmad Badawi
pada asasnya kalah dalam pilihanraya 2008 dan sekarang mengetuai
Kerajaan yang lemah, pihak ekstrimis dan penyanggah sekarang ini
mempersoalkan kontrak sosial ini. Majlis Peguam kini telah menjadi
sebuah parti politik yang percaya bahawa kepakarannya dalam undang-
undang akan mengecualikan ianya daripada dipersoal tentang
kelayakannya dan objektif politiknya.

44. UMNO Abdullah tidak berdaya menangkis apa-apa serangan terhadap
kontrak sosial ini. Jika apa-apa terjadi Abdullah dan UMNO harus
dipertanggungjawabkan.

THE MALAYSIAN SOCIAL CONTRACT

1. Before there was Malaya and Malaysia the peninsular was known as
Tanah Melayu, or Malay Land.

2. Saying this alone would result in accusations of being racist.

3. But I need to go back in history if I am going to be able to
explain about Malaysia's social contract.

4. Through treaties signed by the Rulers of the Malay States of the
Peninsular the British acquired the right to rule the Malay States.
These treaties obviously recognised and legitimised the States as
Malay States. No one disputed this. Even the aborigines accepted
this as shown by their submission to the rule of the Malay Sultans.

5. Initially the peoples living in the States were divided into
indigenous Malays and aborigines who were subjects of the Malay
rulers and foreign guests who were not subjects of the rulers. There
were no citizenship or documents about citizenship status as in most
countries.

6. The foreign guests prospered in the British ruled Malay States
and in the British colonies of Penang, Malacca and Singapore. The
Malay subjects of the Rulers and the Rulers themselves did not feel
threatened by the numbers of these non-Malays and the disparities
between the general wealth and progress of the foreign guests and
the subjects of the Rulers. They did not think that the foreigners
who had settled in the country would ever demand citizenship rights.

7. When Japan conquered the Malay States and the colonies of the
Straits Settlements, the Chinese felt insecure as the Japanese were
their historical enemies.

8. Many Chinese formed and joined guerilla forces and disappeared
into the jungle. When Japan surrendered the Chinese guerillas came
out and seized many police stations in the interior and declared
that they were the rulers of the country. They seized many people,
Chinese and Malays and executed a number of them.

9. Malay villagers retaliated by killing the Chinese in the rural
areas. Tension rose and a Sino-Malay war was only averted because of
the arrival of British forces. But the ill feeling and animosity
between the two races remained high.

10. It was in this tensed situation that the British proposed the
Malayan Union which would give the "guests" the right of citizenship
as indistinguishable from that of the Malays.

11. The Malays rejected the Malayan Union and its citizenship
proposal. They forced the British to return to the status quo ante
in a new Federation of Malaya.

12. Only Chinese who were British subjects in the colonies of the
Straits Settlements were eligible to become citizens in this new
Federation. Naturally the Malay citizens far outnumbered the Chinese
Malayan citizens.

13. Chinese leaders appealed to the British, who then persuaded the
UMNO President, Dato Onn Jaafar to propose to open UMNO to all
races. This proposal was rejected by the other UMNO leaders and Dato
Onn had to resign.

14. The British kept up the pressure for the Malays to be more
liberal with citizenship for non-Malays.

15. Tunku Abdul Rahman, the President of UMNO decided on a coalition
with MCA (Malaysian Chinese Association) and the MIC (Malaysian
Indian Congress). In the 1955 elections to the Federal Legislative
Assembly, since there were very few constituencies with Chinese or
Indian majorities, the MCA and MIC partners had to put up candidates
in Malay majority constituencies after UMNO undertook not to contest
in these constituencies but to support MCA Chinese and MIC Indian
candidates instead.

16. Such was the support of the Malays for the MCA and MIC alliance
candidates that they won even against Malay candidates from PAS. The
MCA and MIC candidates all won. Only UMNO lost one constituency
against PAS.

17. The Tunku as Chief Minister of a self-governing Federation of
Malaya then decided to go for independence. The British continued to
inisist on citizenship rights for the Chinese and Indians as a
condition for giving independence.

18. To overcome British resistance to independence and to gain the
support of the Chinese and Indians, the Tunku decided to give one
million citizenship to the two communities based purely on
residence. One notable new citizen was (Tun) Leong Yew Koh, a former
general in the Chinese National Army who was later appointed
Governor of Malacca.

19. It was at this stage that the leaders of the three communal
parties who had formed the Government of self-governing British
Federation of Malaya, discussed and reached agreement on the
relationship between the three communities in an independent
Federation of Malaya.

20. It was to be a quid pro quo arrangement. In exchange for the one
million citizenships the non-Malays must recognise the special
position of the Malays as the indigenous people. Certain laws such
as the pre-eminence of Islam as the state religion, the preservation
of Malay reserve land, the position of the Malay Rulers and Malay
customs and the distribution of Government jobs were included in the
understanding.

21. On the question of national language it was agreed that Malay
would be the national language. English should be the second
language. The Chinese and Indians could continue to use their own
languages but not in official communication.

22. Chinese and Tamil primary schools can use their languages as
teaching media. They can also be used in secondary schools but these
have to be private schools.

23. For their part the Chinese and Indian leaders representing their
parties and communities demanded that their citizenship should be a
right which could not be annulled, that they should retain their
language, religion and culture, that as citizens they should have
political rights as accorded to all citizens.

24. Much of these agreements and understandings are reflected in the
Federal Constitution of Independent Malaya. For everything that is
accorded the Malays, there is always a provision for non-Malays. Few
ever mention this fact. The only thing that attracts everyone's
attention and made a subject of dispute is what is accorded the
Malays and other indigenous people.

25. Thus although Malay is to be the National Language, Chinese and
Tamil can be used freely and in the Chinese and Tamil schools. In no
other country has there been a similar provision. Even the most
liberal countries do not have this constitutional guarantee.

26. The national language is to be learnt by everyone so that
Malayan citizens can communicate with each other everywhere.

27. It was understood also that the Chinese language referred in the
understanding were the Chinese dialects spoken in Malaysia, not the
national language of China. Similarly for Malayan Indians the
language was Tamil, not Hindi or Urdu or whatever became the
national language of India. However, the Chinese educationists later
insisted that the Chinese language must be the national language of
China i.e. Mandarin.

28. The official religion is Islam but other religions may be
practised by their adherents without any restriction. As the
official religion, Islam would receive Government support. Nothing
was said about support for the other religions. The non-Malays did
not press this point and the Federal Constitution does not mention
Government support for the other religions. Nevertheless such
support have been given.

29. A quota was fixed for the Malayan Civil Service wherein the
Malays would get four posts for every one given to Chinese or
Indians. However it was recognised that the professional post would
be open to all races as it was never thought possible there would be
enough Malays to take up these posts.

30. The result was that in the early years of independence there
were more non-Malays in Division 1 than Malays.

31. The Agong or the Rulers of the States should determine quotas of
scholarships and licences for Malays. But no one should be deprived
of whatever permits or licences in order to give to Bumiputras.

32. The position of the Malay Rulers was entrenched and could not be
challenged. There would be a Paramount Ruler chosen from among the
nine Rulers who would serve for five years.

33. The rulers were to be constitutional rulers. Executive power was
to be exercised by elected Menteris Besar, Ketua Menteri (Chief
Minister) and Prime Minister, assisted by members of councils and
cabinets. The British practice was to be the model.

34. The most important understanding was the adoption of
Parliamentary Democracy with a Constitutional Monarch, again after
the United Kingdom model. It should be remembered that the British
imposed an authoritarian colonial Government on the Malay State, the
power resting with the Colonial Office in London.

35. Before these the Malay States were feudal with the Malay Rulers
enjoying near absolute power. Only the elites played a role in State
politics. The Malay subjects had no political rights at all.
Certainly the guests had no say in politics. Even the Chinese and
Indian British citizens had no say though they may be appointed as
Municipal or Legislative Councillors.

36. The decision to adopt a democratic system of Government was a
radical step in the governance of the Federation of Malaya and of
the Malay States. This was agreed to by the leaders of the three
major communities as represented by their political parties i.e.
UMNO, MCA and MIC. There can be no doubt that these parties
represented the vast majority of the three communities in Malaya.
The Communists and the other leftists did not signify their
agreement to the understanding.

37. The Reid Commission was briefed on all these agreements and
understanding so that they will be reflected in the Constitution to
be drawn up. All the three parties approved this Constitution after
several amendments were made. In effect the Constitution became a
contract binding on all the three communities in the Federation of
Malaya upon attaining independence in 1957.

38. When Sabah and Sarawak joined the Peninsular States to form
Malaysia the social contract was extended to the two Borneo States.
The natives of Sabah and Sarawak were given the same status as the
Malays. At this time the word Bumiputra was introduced to
distinguish the indigenous Malays and Sabah, Sarawak natives from
those descendants of foreign immigrants. Because Malay was widely
used in the Borneo States there was no difficulty in the acceptance
of Malay as the national language. The fact that the natives of the
two states are not all Muslims necessitated no change in the
Constitution once the word Bumiputra was accepted. But the official
definition of a Malay remained.

39. The embodiment of the social contract is therefore the
Constitution of first, the Federation of Malaya and then Malaysia.

40. To say it does not exist is to deny the contents of the
Constitution which was based upon the acceptance by the leaders of
the three communities of the original social contract.

41. All subsequent actions by the Government were the results of
this social contract. The fact that the initiators of this social
contract and their successors were endorsed by the people in every
election reflects the undertaking of the people to honour this
social contract.

42. Saying that the social contract does not exist is like saying
that Malaysia exists in a vacuum, without a Constitution and laws
based on this Constitution.

43. Implementing the social contract requires understanding of its
spirit as much as the letter. The social contract is aimed at
creating a multi-racial nation that is stable and harmonious. Any
factor which would cause instability and result in confrontation
between the races must be regarded as incompatible with the spirit
of the social contract.

44. For 50 years no one seriously questioned the social contract.
Even today the majority of Chinese and Indians and the indigenous
Malays and natives of Sabah and Sarawak accept the social contract.
But because Dato Seri Abdullah Ahmad Badawi basically lost the 2008
election and now heads a weak Government the extremists and
erstwhile detractors have questioned the social contract. The Bar
Council has now become a political party believing that its
expertise in law will exempt it from being questioned as to its
credentials and its political objectives.

45. Abdullah's UMNO is incapable of countering any attack on the
social contract. If anything untoward happens Abdullah and UMNO must
bear responsibility.

*****

__._,_.___

 

 

.

__,_._,___